In de natuur komt mannose in vrije vorm voor in sommige soorten fruit, zoals cranberries, appels, sinaasappels, enz. In het menselijk lichaam is mannose verspreid over alle weefsels en het bloed, inclusief de huid, organen en zenuwen. In deze weefsels is mannose betrokken bij de synthese van glycoprote?nen die de werking van het auto-immuunsysteem reguleren. Eerdere klinische studies hebben aangetoond dat mannose urineweginfecties kan behandelen en voorkomen. Daarom worden sommige lichaamsvreemde gezondheidsproducten met mannose als hoofdbestanddeel gebruikt om de gezondheid van het urinestelsel te behouden.

Het is al lang bekend dat tumoren een hogere glucosebehoefte hebben dan normale weefsels. Tumorcellen kunnen tot wel tien keer zoveel glucose opnemen als normale cellen en zijn voor hun snelle groei meer afhankelijk van glycolyse. De "suikerachtige" tumor, die echter in aanraking kwam met mannose, deed zich echter in een andere situatie voor. In 2018 publiceerde het tijdschrift Nature een baanbrekende studie van Cancer Research UK waaruit bleek dat mannose tumoren kan remmen. De onderzoekers ontdekten dat mannose, nadat het de tumorcellen is binnengedrongen, zich in de cellen ophoopt in de vorm van mannose-6-fosfaat. Dit blokkeert de energiebron van de tumor door de glucosestofwisseling te verstoren en remt zo de groei van de tumorcellen. Om deze conclusie te bevestigen, voerden de onderzoekers verder onderzoek uit in het muizentumormodel. Ze voegden mannose toe aan het drinkwater van deze "kanker"-muizen en evalueerden het effect van orale mannose op de behandeling van verschillende soorten kanker, zoals alvleesklierkanker en longkanker, bij muizen. De resultaten toonden aan dat orale toediening van mannose via drinkwater de tumorgroei bij muizen effectief vertraagde. Nadat het therapeutische effect van mannose in een muizentumormodel was bevestigd, overwogen de onderzoekers om muizen naast chemotherapie ook mannose toe te dienen als adjuvante behandeling. Ze waren verrast toen ze ontdekten dat mannose het therapeutische effect van chemotherapie versterkte, waardoor niet alleen het tumorvolume bij de muizen verder afnam, maar ook de levensduur van "kanker"-muizen werd verlengd. Dit jaar ontdekte het onderzoeksteam van de Fudan University een nieuwe manier om mannose tegen kanker te gebruiken: het reguleren van het immuuncontrolepuntmolecuul PD-L1. Wat is een immuuncontrolepunt voor tumoren? We weten dat wanneer vreemde lichamen zoals externe bacteri?n en virussen het lichaam binnendringen of cellen in het lichaam afsterven of kankerachtig worden, de immuunfunctie van het menselijk lichaam wordt geactiveerd en het immuunsysteem na activering een rol zal spelen bij het verwijderen van deze "vreemde moleculen". Tegelijkertijd, om overactivering van het immuunsysteem en het "willekeurig doden" van normale weefselcellen in het lichaam te voorkomen, is er een reeks "immuuncontrolepostmoleculen" in ons lichaam. PD-L1 is een belangrijk immuuncontrolepostmolecuul in ons lichaam, dat zich kan binden aan het PD-1-molecuul op het oppervlak van immuuncellen en een "rem"-signaal naar immuuncellen kan sturen om te voorkomen dat normale cellen door immuuncellen worden gedood (Figuur 2). Dit remsysteem in ons lichaam wordt echter uitgebuit door sluwe tumorcellen, en T-cellen in de tumormicro-omgeving zijn verantwoordelijk voor het doden van tumoren. Tumorcellen geven "rem"-signalen af ??aan T-cellen door middel van hoge expressie van PD-L1-moleculen, waardoor de activiteit van T-cellen wordt geremd en het immuunsysteem niet wordt gedood.

Het PD-L1-molecuul is een eiwit dat rijk is aan glycosyleringsmodificatie. Het onderzoeksteam van Fudan University ontdekte dat mannose de stabiliteit van het PD-L1-eiwit kan ondermijnen door de glycosylering van PD-L1-moleculen te reguleren en zo de afbraak ervan te bevorderen. Wanneer het sterk tot expressie gebrachte PD-L1-molecuul in tumorcellen door mannose wordt afgebroken, kunnen de tumorcellen T-cellen dan niet dwingen om te "remmen"? De onderzoekers bevestigden de hypothese: tumorcellen die met mannose werden behandeld, werden vaker gedood door T-cellen; in het muizentumormodel kan orale mannose de invasie en vernietiging van T-cellen in de tumor bevorderen en de groei van de tumor remmen. De combinatie van mannose en immuuncheckpoint-antilichamen bevordert de invasie en vernietiging van T-cellen in de tumor verder en verlengt de levensduur van "kanker"-muizen aanzienlijk.

Zoals we eerder al vermeldden, komt mannose van nature voor in sommige soorten fruit, met name cranberries met het hoogste mannosegehalte (Figuur 3). Veel mensen vragen zich misschien af: kan het eten van cranberries kanker voorkomen of behandelen? Sterker nog, de mannoseconcentratie die aan de "kankermuizen" in de twee bovengenoemde onderzoeken werd gegeven, was maar liefst 20%. Dit betekent dat elke 100 ml drinkwater 20 g mannose bevat, wat een zeer hoge concentratie en dosis is. Daarom eten we cranberries en ander fruit om de inname van mannose te verhogen. Dit kan tot op zekere hoogte de immuniteit bevorderen en de gezondheid bevorderen, maar om het antikankereffect van cranberries alleen te bereiken, is dat lang niet voldoende.